ارزشگذاری فیلـم Mwr.44- ارزشگذاری فیلـــم: تاریکترین لحظات (2017)

داستان فیلم تاریکترین لحظات به بخش کوتاهی از زندگی وینستون چرچیل نخست وزیر انگلستان در زمان جنگ جهانی دوم می پردازد. اتفاقات این دوره، نحوه به قدرت رسیدن چرچیل و زندگی شخصی وی از جمله موضوعات این فیلم هستند.

اتفاقات جنگ جهانی دوم همیشه برای متن یکی از جذابترین دورانها در تاریخ قرن بیستم بدوه است. در واقع میتوان جنگ جهانی دوم را یکی از مهمترین اتفاقات کل زندگی بشر دانست. شکی نیست که این جنگ تولید کننده اتفاقاتی بود که باید سالهای برای روشن شدن دقیق آنها وقت صرف کرد. فیلم تاریکترین لحظات تنها یکی از هزاران فیلمی است که به بخش کوچکی از این جنگ خانمان سوز میپردازد. با نگاهی دقیق تر میتوان کشف کرد که فیلم تاریکترین لحظات در واقع پرداخت مشخصی به لحظات ندارد بلکه به زندگی شخصی فردی میپردازد که تولید کننده لحظاتی شیرین برای انگلستان و آمریکا از طرفی و از طرفی دیگر لحظات تلخ و نا امید کننده برای رقبایش بوده است. زندگی وینستون چرچیل به عنوان یکی از مهمترین عناصر جنگ جهانی دوم و کسی که توانست در مدت زمامداری خود جهت خاص خود را به اتفاقات بدهد همیشه مورد توجه بوده است، اما این که چرا سینماگران در سال 2013 با چند فیلم برجسته به استقبال این شخصیت تاریخی و سیاسی رفته اند واقعا در پرده ای از ابهام است.
فیلم تاریکترین لحظات از حیث فیلم سازی به طور قطه فیلم خوبی نیست. این فیلم فاقد یک داستان کشنده و جذاب برای عموم است، نکته ای که در واقع دلیل جذابیت اصلی هر فیلم سینمائیست. فیلم فاقد داستان منسجم است و این موضوع لطمات شدیدی به فرم خوب فیلم زده که در نهایت از تلفیق این دو و کنار گذاشتن خلل و فرج فیلم میتوان به یک نکته مشخص رسید و آنهم چیزی نیست جز بازی درخشان گری اولدمن.
از حیث تاریخی فیلم تاریکترین لحظات شدیدا الکن و یکسویه نگر است، به نظر میرسد که دنیای سینمایی انگلستان هنوز که هنوز است در دوره قلعه عقابها، سد شکنان و فیلمهای شبیه به آنها سیر میکند، به دور از واقعیت ها و به دور از کمترین منطقی که ناشی از نگرش نوین و به دور از تعصب باشد. هر چند که چرچیل شخصیتی پر ثمر برای انگلستان بوده اما از دید این نگارنده در خیلی از جرئیات تفاوت چندانی با شخص هیتلر و استالین ندارد. با نگاهی کوتاه به همین فیلم و علی رغم لاپوشانی های فراوان، میتوان شخصیت خونخوار چرچیل را کشف کرده و شناخت.
به هر روی فیلم تاریکترین لحظات از نظر روائی فیلم جذابی برای عموم نیست و از حیث تخصصی هم حرفی برای متخصصین ندارد. باز هم باید گفت که تنها بازی گری اولدمن در این فیلم شایان توجه است و لاغیر.

«تاریک‌ترین برهه»، قصد دارد شخصیتی سیاسی را در یک بازه‌ی مهم تاریخی به تصویر در بیاورد؛ از این رو مهمترین ویژگی‌اش باید همان استناد و اعتبار تاریخی باشد. در وهله اول، با انتخاب نقاط زمانی مناسب، این کار به درستی آغاز می‌شود اما در نهایت، پرداخت دراماتیک نامناسب و غیر عقلانی این وقایع، تمام ارزش کار را از بین می‌برد. در حقیقت در فیلمی که باید بنا بر ارائه‌ی توصیفات تاریخی باشد، شخصیت‌ها و وقایع با پرداختی حماسی و یا حتی فانتزی همراه می‌شوند. از این دست پرداخت‌ها می‌توان به واقعه‌ی مکالمه‌ی چرچیل در مترو با همشهریان انگلیسی اشاره کرد که به هیچ وجه رخ نداده است! از این دست حوادث جعلی و دیالوگ‌های ساختگی که بیشتر محصول ذهن خلاق نویسنده است در فیلم بسیار دیده می‌شود؛ اما چیزی که اثر را به طور کلی از وجه تاریخی و استنادی خارج می‌کند، پرداخت تک بعدی و کلیشه‌ای شخصیت‌ها و وقایع است. آدم‌ها یا سفید هستند یا سیاه، آن‌ها یا باید با میهن پرستی ایستادگی کنند و یا بزدلانه تسلیم شوند و مسلماً در چنین شرایط دوگانه و تک بعدی، تنها مخاطب عام و ساده پسند است که سرگرم می‌شود؛ اما مخاطب جدی هیچ گاه به حقیقت دست پیدا نخواهد کرد. حقیقت این است که چرچیل ارائه شده در فیلم، یک پوپولیست ِ سخنور است که تلاش می‌کند با بازیچه قرار دادن بریتانیا در برهه‌ای واقعاً تاریک! نفرت‌ها و تعصبات دیرینه‌ی خود (که شاید از جنگ پیشین جهانی با خود به همراه آورده) را ارضا نماید. این که این چهره چقدر با چهره‌ی اصیل و تاریخی چرچیل فاصله دارد، یک بحث است و اینکه اساساً شخصیت‌های کلیشه‌ای فیلم توان حضور در دنیای واقعی را دارند، بحثی دیگر!
حقیقت اینکه چرچیل نیز همچون سایر سیاستمدارن قرن بیستم، نقاط تیره و روشن بسیاری دارد. اینکه واقعه‌ی دانکرک، چه میزان به دست چرچیل حل و فصل شد یا تصمیمات آلمان‌ها در آن دخیل بود، یا حتی با مذاکرات و معاملات پشت پرده‌ای که هرگز آشکار نشده به نتیجه رسید، خود مبحث گسترده‌ای است. جدا اینکه همانند فیلم دانکرک از نولان، در اینجا نیز این مسأله‌ی مهم در سایه‌ی ویژگی‌های فنی، بازیِ بازیگران و حس میهن طلبی عوام گرایانه قرار گرفته و از نظرها پنهان مانده است. چرچیل شاید در نگاه بسیاری، یکی سیاستمدار پر جذبه و شجاع باشد. شاید برای شناخت او باید به شناخت برهه‌ی تاریکی که در آن می زیست پرداخت، اما از یاد نبریم که او خود نیز با حضور در دو جنگ جهانی، از کسانی بود که به شکل گیری این فضای تاریک کمک کرد؛ برای نمونه می‌توان به واقعه‌ی «بمباران شهر درسدن» اشاره کرد که هنوز بدون بررسی و نگاه دقیق رها مانده است.
در پایان به نظر می‌رسد، به قدرت رسیدن کسانی چون ترامپ و داغ شدن مجدد افکار و اندیشه‌های میهن‌پرستانه‌ی افراطی در دنیا، فضا را برای ظهور و بروز اندیشه‌های چنین متحجر در دنیای هنر نیز باز کرده است.

شاید بهتر بود اسم فیلم رو به کلاس بازیگری گری اولدمن تغییر میدادن ..

این فیلم رو در هفته های گذشته پس از انتشار نسخه بلوری فیلم دیدم و از دیدن فیلم کم و بیش لذت بردمو آن هم بیشتر به خاطر بازی گری اولدمن بود تا خود فیلم .. متاسفانه اشنایی زیادی از کارهایی که چرچیل در زمان نخست وزیریش کرده است ندارم و تاریخ دانان بهتر در جریان کارهای چرچیل در زمان چنگ جهانی بوده باشن و چقدر فیلم به واقعیت نزدیک بوده است رو نمیدونم امادر مورد فیلم همین و بس که فیلم تمرکز کامل خود رو بر روی نقش چرچیل گذاشته بود و بازی خیره کننده گری اولدمن در این نقش که فیلم را تمام کمال مال خود کرده بود و بعد از دریافت گلدن گلوب باید منتظر دریافت اسکار نیز توسط این بازیگر باشیم که به حق شایسته گرررفتن این جایزه میباشد .. در مورد فیلم نیز میتوان گفت که بیش از اندازه فیلم روی چرچیل زوم کرده بود و باقی بازیگرها کاملا در حاشیه بودن و کم و بیش به آنها در فیلم توجه شده بود و یکی دیگه ازمشکلات فیلم نیز سخنرانی های زیاد چرچیل بود انگار فیلم نامه را به دست گری اولدمن داده بودن و از او در خواست کرده بودند فیلم نامه را در فیلم برای حاظرین بخواند..
به نظر من فیلم تنها به بازی بی نظیر گری اولدمن ، فیلم برداری عالی و صد البته گریم زیبایالدمن مدیون است.

به فیلم امتیاز 6 از 10 رو دادم ان هم به خاطر این سه مورد ..